Columns
Zorg op maat
De psycholoog haalde alleen maar haar schouders op: geen idee
Laatst vertelde een kennis over haar ervaringen met een traject binnen de geestelijke gezondheidszorg. Er bestonden vermoedens van ADHD bij haar zoon. Na een intake met een psychiater volgden tientallen vragen en uitgebreide gesprekken bij een psycholoog, die uiteindelijk ook de diagnose mocht mededelen.
Knutselen
Alle zakjes in de baxterrol waren opengeknipt en weer keurig dichtgeplakt.
De baxterrol is een geweldige uitkomst voor oudere mensen. Ook mijn moeder ging door elkaar halen wanneer ze welke pil moest innemen en vergat of ze dat al wel of niet had gedaan. Meteen heb ik geregeld dat ook haar medicatie voortaan via de baxterrol in de brievenbus kwam. Lastig blijft wel dat de paracetamol en vitamine D niet in de rol zitten. Zij moet die zelf kopen. Gevolg is dat ze die dan ook regelmatig vergeet.
Zomerdrukte
Dat had ik niet meer scherp op mijn netvlies staan.
“Zou jij deze hertentamens nog even willen nakijken voor je vakantie?” Oeps, dat had ik niet meer helemaal scherp op mijn netvlies staan… Ook zijn er gesprekken met studenten die ‘op de wip zitten’ voor het volgende studiejaar en moet de begroting voor die ene commissie nog af. Collega’s zijn met vakantie en o ja, wanneer gaan we die afwijkingen van de ISO-audit nou oplossen? Want ik zou het bijna vergeten, we zijn begin juli door de Raad van Accreditaties bezocht! Al met al is het een drukke en enerverende periode binnen ons apotheek-lab.
Zorgverlenershart
Dichter bij consultvoering kan het niet komen.
Afgelopen week was ik aanwezig bij een multidisciplinair overleg in een verzorgingstehuis. Hierbij spraken we met drie van mijn cliënten. Aan de ene zijde van de tafel zaten de specialist ouderengeneeskunde, de huisarts en ik, en aan de andere zijde een verzorgende, een mantelzorger en de patiënt zelf. Deze rol voelde anders dan gebruikelijk, maar tegelijkertijd voelde ik mij zeer gelijkwaardig aan de andere zorgverleners.
Warme zomers
Het net wat langzamer tempo is heerlijk.
Terwijl ik dit schrijf, kijk ik uit op de Egeïsche zee. Het is tien uur ’s avonds en nog steeds zo’n 25 graden. Met een wijntje bij de hand bedenk ik me dat ik hier wel aan kan wennen. De natuur, het heerlijke eten, het net wat langzamere tempo; tijdens zo’n vakantie is het heerlijk.
Meer chocola
Wat ik kan waarderen: post met een kleine beloning voor het openmaken.
Een van mijn ergernissen in de apotheek zijn de stapels post die ik binnenkrijg. Een groot deel betreft reclame of is afkomstig van de farmaceutische industrie. Bij laatstgenoemde leeft men in de veronderstelling dat alles in drievoud verstuurd moet worden omdat hier drie apothekers werken.
Preferent
Een paar euro besparen en daardoor honderden euro's kosten maken.
In de pers wordt de discussie gevoerd of het preferentiebeleid schuldig is aan de geneesmiddeltekorten. Hierdoor dreigt een ander effect van het beleid onder te sneeuwen: het jaarlijks – of tweejaarlijks – wisselen van label. Dat lijkt niet vaak, maar menig polyfarmaciepatiënt ziet zijn complete voorraad veranderen. Het antihypertensivum van merk X naar merk Y en de statine juist van merk Y naar merk X. We hoeven niet goed te zoeken om mensen te vinden die voor minimaal vier middelen aan een ander doosje, andere pilkleur of vorm moeten wennen.
Privé-apotheker
Soms willen mensen checken of de informatie van hun eigen apotheker juist is.
Het komt nog weleens voor dat ik in mijn privésituatie een apotheekgerelateerde vraag (of ongevraagde opmerking) krijg. Op een verjaardag, feestje of wat voor gelegenheid dan ook grijpen mensen soms hun kans als ze horen dat ik in een apotheek werk. Als dat gebeurt, gaat het uiteraard regelmatig over kosten, maar er komen ook inhoudelijke dingen langs over hun aandoening of medicatie.
M/V-verschillen
In mijn sportschool zie ik hele stoere vrouwen en mannen die kletsen.
Verschillen tussen mannen en vrouwen, ik weet het, ze zijn er. Maar ik moet eerlijk bekennen, ik heb er niet zoveel mee. Tenminste, in het dagelijks leven. Oké, in mijn sportschool zie ik wel de nodige verschillen. En gelukkig, kijken mag. Ik kom daar ook hele stoere vrouwen tegen, en mannen die heel wat afkletsen.
Van wit naar groen
Ik realiseer me dat ik bijdraag aan het niet-duurzaam zijn van de zorg.
Wij, apothekers, werken in een omgeving die wel wat groener kan. En nee, dan bedoel ik niet de kleur van onze (witte) jas! En dit is ook geen propaganda voor alternatieve geneeswijzen. Maar steeds vaker realiseer ik mij hoe ik zelf bijdraag aan het niet-duurzaam zijn van de gezondheidszorg.
#Doeslief
Het is lastig de laatste schakel in de keten te zijn.
Vandaag op NOS.nl: Protest Gooise apothekers: ‘Schreeuwen en slaan zijn dagelijkse dingen’. Het doel van de staking was het publiek bewust te maken van de situatie van vandaag de dag in de apotheek. Agressie vanwege wisselende doosjes, en medicijnen die niet leverbaar zijn.
Verwarring Forte
Fraxiparine wordt... Fraxiparine Forte! Hoera! Briljant!
Het Portaal voor Patiëntveiligheid/CMR bracht onlangs een lijst uit met veel voorkomende medicatieverwisselingen. Daarop stonden een heleboel look a like/sound a likes, waaronder nadroparine. Bij dit middel, werd vermeld, is zo’n twintigmaal een melding gedaan van verwisseling tussen Fraxiparine en Fraxodi. In werkelijkheid komt dit natuurlijk veel vaker voor.
Vaccineren
Het venijn waarmee die bijtende stof een spier ingaat... Brrr.
Normaal gesproken sta ik te springen bij zorginhoudelijke ontwikkelingen die ons beroep verrijken. Consulten samen met de huisarts? Leuk! De regie hebben bij farmacogenetisch onderzoek? Graag! Labformulieren beheren en desgewenst bloedonderzoek aanvragen? Goed idee!
Klanttevredenheid
Een rapportcijfer 8 halen, geëist door verzekeraars die zelf net een 7 scoren, valt niet mee.
We zijn weer volop bezig cijfers te verzamelen over klanttevredenheid (PREM). Langzamerhand worden ook de vragenlijsten klantvriendelijker, maar het is nog een hele klus om voldoende respons te krijgen. Je moet jaarlijks meer uitnodigingen verzenden om aan de gewenste aantallen te komen. En gemiddeld een rapportcijfer 8 halen, geëist door verzekeraars die zelf maar net een 7 scoren, valt ook niet mee.
One size fits nobody
Een patiënt zei: 'Ik mag niet liegen over hoe ik medicijnen gebruik'.
Voor één van mijn onderzoeken sprak ik met verschillende patiënten, kort nadat ze gestart waren met inhalatiecorticosteroïden. Ik belde hen twee tot drie weken na de eerste uitgifte om te vragen naar de ervaringen in de eerste weken, bijvoorbeeld of het lukt om de medicatie dagelijks in te nemen, hoe de patiënt dit heeft ingepast in het dagelijks leven, welke bijwerkingen men eventueel ervaart en waar nog vragen of onduidelijkheden spelen.
Discriminatie
Bijwerkingen trekken zich er niets van aan of een middel alleen op recept verkrijgbaar is of niet.
Er zijn allerlei producten, al dan niet op recept te verkrijgen, die ‘iets doen’ in het lichaam. Oftewel die ‘werkzame stoffen’ bevatten. Als te verwachten is dat het doet wat je wilt, kan het ook iets doen wat je niet wilt. Oftewel: werking is onlosmakelijk verbonden met mogelijke bijwerkingen.
Investeren
Waarom kreeg ik niet direct dat drankje mee van de apotheek?
“Bereiden? Dat doen we allang niet meer, ik focus mij nu op patiëntenzorg!” Hoe vaak heb ik dit niet gehoord van collega’s, en ik snap het ook. Eens was bereiden een belangrijk onderdeel van ons vak, maar het is op de achtergrond geraakt. Daar moeten wij, apothekers, echt iets tegen doen! Laat me uitleggen waarom.
Eigen waarheid
Ik zie ook onder hoogopgeleiden dat ouders hun kinderen niet laten vaccineren.
Recent is weer een artikel verschenen waarin de relatie tussen de BMR-vaccinatie en autisme is onderzocht. Ik, als jonge moeder, was hier maar wat blij mee. Want het is lastig om uit alle onderzoeken en informatie die je kunt raadplegen, je eigen waarheid te distilleren.
Nachtetiquette
Sorry pieper, voor de onderwaardering
Nacht in huize Mitrov. De telefoon gaat. “Met Lieke Mit …” “Telefoniste, ik verbind u door” “Oké, moment alstu ...” (ik zoek naar bril al weglopend om niemand te wekken).
Theorie vs praktijk
Ik trek al mijn communicatie-skills uit de kast.
Therapietrouw blijft een uitdaging, communiceren hierover ook. Ik signaleer bescheiden gaten in de patiënthistorie, maar soms ook zulke kuilen dat Rijkswaterstaat er wat mee zou moeten doen. Al mijn communicatie-skills die ik tijdens de opleiding en in de praktijk heb geleerd, trek ik uit de kast. Open het gesprek ingaan en de patiënt niet het gevoel geven dat hij op de vingers wordt getikt.