Columns
Klaar voor de start
Hier ligt een van de kansen voor de apotheker van de toekomst.
Enkele jaren geleden had ik een lelijke val gemaakt op straat tijdens mijn vakantie in Frankrijk. Op de automatische piloot ben ik naar de apotheek gegaan. Hier werd mijn wond verzorgd en kreeg ik een tetanusprik. Op dat moment vond ik het niet vreemd dat ik deze zorgvraag neerlegde bij de apotheek.
Roze olifant
We staan iedereen die vragen heeft, ook als ze kritisch zijn, te woord.
Demonstreren is een mensenrecht. Zelf maak ik ook gebruik van dit recht. Zo was ik een aantal jaren geleden bij de March for Science in Amsterdam. In mijn politieke verleden organiseerde ik ze zelf ook wel eens, demonstraties, zoals tegen de marktwerking in de zorg.
Ons vak
En ja, ik geef daarnaast ook wel adviezen bij intoxicaties.
Onlangs was ik op de jaarlijkse Ziekenhuisfarmaciedagen. Ik had mij ingeschreven voor dag 2, met het thema Duurzaamheid. Ik vond het een geslaagde dag; veel bekenden gesproken, inspirerende presentaties gehoord, kortom: een aanrader!
Geblinddoekt
Ik denk wel dat we nog een lange weg te gaan hebben.
Een metafoor van een collega over het beoordelen van medicatie: geblinddoekt autorijden. Geblinddoekt omdat we geen inzicht hebben in de labwaarden tijdens het controleren van de medicatie.
Voor de zorg
Zorg nou gewoon eens eerst voor de mensen in de zorg.
Maandagochtend, 7:30 uur, in de vertrouwde rij voor de kledinguitgifte. De zorg is al gestart met de dag.
Nummertjeszuil
“Volgende keer niet vergeten een nummertje te trekken hè!”
Ik heb een haat/liefdeverhouding met de nummertjeszuil. In principe is het liefde, als mensen doen en kiezen wat ze moeten doen of kiezen. Natuurlijk moeten we eenduidige keuzes formuleren, anders kunnen we niet van de ondergemiddelde patiënt verwachten dat hij de juiste keuze maakt. Een aantal herzieningen verder kan ik zeggen dat we wel content zijn met onze twee opties: “U heeft een afhaalbericht gekregen” of “overig”.
Dunning-Kruger
Mensen die bovengemiddeld competent zijn onderschatten vaak hun eigen kunnen.
Wat denkt u bij het Dunning-Kruger-effect? Een natuurkundig verschijnsel? Iets medisch? Nee, het is een psychologisch verschijnsel dat is onderzocht door David Dunning en Justin Kruger.
Doodzonde
Ons vak is het mooiste dat er is en dat moeten wij ook uitstralen.
Jaarlijks organiseert de VJA Care for Pharmacy, bedoeld om jonge apothekers te stimuleren om te ondernemen en te innoveren. Hiervoor zijn drie masterclasses in het leven geroepen, met elk een eigen thema, maar innovatie staat centraal. Dit jaar lag de focus op hoe openbaar apothekers invulling moeten geven aan hun werk, positie en rol binnen de zorg. Thema’s als het vergoedingssysteem, politiek, marketing en het imago van de apotheker kwamen aan bod.
Blij van bijwerking
En toen pas ging er bij mij een lampje branden.
Omdat ik in mijn columns toch al grotendeels mijn medisch dossier openbaar heb gemaakt, deel ik ook maar mijn meest recente eigen medische ervaring met een bijwerking.
In de polder
Met een gevoel van ‘dit kan zo niet langer’ grijp ik ten slotte in.
Opeens was daar het moment dat ik me realiseerde: vanaf nu moet ik meer voor mijn ouders gaan zorgen. Dat kwam toch vrij onverwacht, misschien had ik het niet willen zien. Maar mijn vader knapt na een corona-infectie slecht op, zijn passageproblemen verslechteren acuut en hij valt erg af. Hij bezoekt zijn nieuwe, jonge huisarts, maar het mag niet veel baten. Met een gevoel van ‘dit kan zo niet langer’ grijp ik ten slotte in.
Kloppend hart
Blij dat mijn interventie had geleid tot aanpassing van medicatie.
Nog altijd blijkt dat we terrein kunnen winnen als het gaat om onze rol als medebehandelaar van onze patiënten. Zo sprak ik een patiënt tijdens een medicatiebeoordeling.
Echte markt
Vinden we dit acceptabel?
Stel, in 2016 kocht je een auto. Het model dat je koos, was toentertijd al even in gebruik, maar volgens de dealer zou er snel een update komen van de software.
Bedankt!
Het getuigt van warm zorghart dat je oudjes niet letterlijk in de stront laat zakken.
Twee jaar geleden schreef ik een ode aan de apothekersassistent in een column voor het PW. Maar hoe zit het dan met onszelf?
Opgegeven
Zonder uitleg, duiding van een professional gaat menigeen van het slechtste uit.
“Ze hebben me opgegeven, jongen”, aldus een destijds 90-jarig familielid. Er was kanker in de kleine teen geconstateerd en de artsen zagen af van operatie. In zijn ogen was hij dus de palliatieve fase ingegaan. Navraag leerde dat de kans dat hij zou overlijden door hoge leeftijd veel groter was dan dat dit door de tumor zou gebeuren. En een operatie op zijn leeftijd was niet zonder risico. Hij is 98 geworden en de tumor was niet de doodsoorzaak.
Samenwerking
Tegenwoordig zijn er voor samenwerking in onderzoek diverse opties.
Daar zaten we dan, mijn collega en ik met een groep artsen en researchverpleegkundigen in het ziekenhuis. Zij vanuit hun expertise als zorgverlener in het directe contact met de patiënt, wij als geneesmiddelleverancier met de bijbehorende expertise.
Vastloper
Dat is toch nog steeds heel veel.
Onrust aan de balie als een geneesmiddel niet leverbaar is; u weet er alles van. Ik bewaar de frustratie (en ja, soms ook agressie) die in me opkomt als mijn geneesmiddel niet leverbaar is tot ik thuis ben. Helaas hebben niet alle patiënten aan de balie die zelfbeheersing.
Chocolade
'Het bijzondere zit soms ook gewoon in het alledaagse.'
“Zooo, jij hebt een mooie reep chocola gekregen!” Ik wijs naar een dikke verpakking waarop duidelijk zichtbaar ‘bedankt’ staat gedrukt.
Hot hot hot!
Blij dat we onze patiënten tijdig hadden geïnformeerd.
Terwijl ik dit schrijf hebben we net enkele dagen tropische temperaturen achter de rug. Heerlijk op vakantie, met mijn benen in een koud badje, gingen mijn gedachten wel uit naar mijn patiënten. Voor mijn vakantie hadden we nog net een bericht de deur uitgedaan over wat te doen met medicatie tijdens een hittegolf.
Slallergie
Zo gaf een meneer aan soms allergisch te zijn voor NSAID’s.
Bij alle patiënten die wij spreken voor medicatieverificatie, vragen we ook eventuele allergie uit. Het bekende “Ik mag nooit meer antibiotica want daar word ik heel misselijk van” en “ik mag alleen het spécialité van alles want tegen generiek kan ik écht niet”, wordt vast breed herkend.
Personeel
Het personeel is hier van harte welkom!
Sinds 1 juli 2021 ben ik de eigenaar van de apotheek, wat gepaard gaat met lusten en lasten. Een van die lasten is het stukje ‘personeel’. Beter gezegd: personeel dat er niet is.