Nieuwe medicijnen bij hyperkaliëmie

De resultaten van beide studies staan beschreven in New England Journal of Medicine.

Voor het multicenter tweedelig, dubbelblind fase III-onderzoek van David Packham (Universiteit Melbourne) werden 753 patiënten met hyperkaliëmie gerandomiseerd, zij kregen ZS-9 (1,25 g; 2,5 g; 5 g, of 10 g) of placebo gedurende 48 uur, driemaal daags toegediend. Patiënten met een normokaliëmie (3,5 tot 4,9 mmol/l) werden na 48 uur gerandomiseerd en kregen ZS-9 of placebo eenmaal per dag van dag 3 tot dag 14 (onderhoudsfase).

Na 48 uur was de serumkaliumconcentratie van 5,3 naar 4,9 mmol/l gezakt in de groep patiënten die 2,5 gram ZS-9 kregen, 4,8 mmol/l in die groep die 5 gram kregen, en 4,6 mmol/l in de groep die 10 gram kregen. Bij patiënten die 5 gram ZS-9 kregen of 10 gram, bleef de reductie in de onderhoudsfase respectievelijk 4,7 en 4,5 mmol/l. Terwijl in de placebogroep de concentratie boven de 5,0 mmol/l bleef.

Matthew Weir (Universiteit Baltimore) onderzocht voor dezelfde editie patiënten met chronische nierziekte die RAAS-remmers krijgen en last hebben van hyperkaliëmie. In de initiële fase van de studie kregen 237 patiënten patiromer toegediend. Na week 4 had 76% van de patiënten een adequate kaliumconcentratie bereikt (3,8 tot <5,1 mmol per liter). Vervolgens werden 107 van deze patiënten gerandomiseerd voor een multicenter prospectieve trial: de helft kreeg patiromer en de andere helft een placebo om te kijken of patiënten terugvielen. 60% van de patiënten in de placebogroep viel terug en 15% van de patiënten die patiromer kregen (week 8).

Bijwerkingen waren gelijk in de ZS-9- en placebogroep. Diarree was de meest voorkomende complicatie. De meest gemelde bijwerking van patiromer was constipatie.