H. pylori: zoeken naar beste therapie
Een Helicobacter pylori-infectie kan maagklachten en zweren in de maag en het duodenum veroorzaken. De gebruikelijke behandeling bestaat uit eradicatie van de bacterie door een tripeltherapie met een combinatie van twee antibiotica en een protonpompremmer gedurende zeven dagen. Door toenemende resistentie van H. pylori is het slagingspercentage echter gedaald tot onder de 80%. Daarom is een zoektocht gaande naar effectievere behandelingen.
Een mogelijke nieuwe strategie is een sequentiële behandeling van tien dagen, die bestaat uit vijf dagen amoxicilline met een protonpompremmer gevolgd door vijf dagen tripeltherapie met een protonpompremmer, claritromycine en een nitroimidazoolderivaat (metronidazol of tinidazol). Italiaanse onderzoekers voerden een meta-analyse uit om de effectiviteit van sequentiële therapie ten opzichte van gecombineerde therapieën te onderzoeken [BMJ2013;347:f4587].
Ze includeerden 46 gerandomiseerde gecontroleerde studies met in totaal ruim 13.000 patiënten. De auteurs gebruikten telkens gedeelten van deze studies om de verschillende eindpunten te onderzoeken.
Het totale eradicatiepercentage bij de sequentiële therapiegroep was 84,3. Vergeleken met een zevendaagse tripeltherapie was sequentiële therapie significant effectiever, met een number needed to treat van zes (relatief risico 1,21). Veel minder groot en nog maar net significant was het verschil met een tiendaagse tripeltherapie (RR 1,11 en NNT 10). Sequentiële therapie was niet effectiever dan een veertiendaagse tripeltherapie.
De onderzoekers vonden ook een significante relatie tussen de duur van de therapie en de slagingskans. Er was geen verschil tussen zeven en tien dagen behandelen, maar veertien dagen behandelen was significant effectiever. Tot slot was er geen voordeel van sequentiële therapie boven therapieën met bismutzouten en quadrupeltherapie met een protonpompremmer, amoxicilline, claritromycine en metronidazol.
Er zijn vraagtekens te plaatsen bij de vergelijkingen tussen verschillende behandelstrategieën met een andere behandelduur, aangezien de duur van de behandeling samenhangt met de effectiviteit. Wel roepen de resultaten de vraag op of de behandelduur van de tripeltherapie van zeven dagen, zoals geadviseerd in de NHG-Standaard Maagklachten (2013), wel voldoende is.