Dexrazoxaan beschermt hart tegen schade door chemotherapie

Het hoofddoel van het onderzoek, gesteund door de Hartstichting, is hartfalen door chemotherapie voorkomen. Want het is voor patiënten een nieuwe klap als zij een half jaar na een chemokuur horen dat zij hartfalen hebben, weer een ziekte die het leven in gevaar brengt, aldus de onderzoekers, die de resultaten van hun onderzoek hebben gepubliceerd in het British Journal of Pharmacology.

De onderzoekers keken naar het ECG van patiënten en ontdekten dat daar veranderingen te zien waren die konden duiden op hartschade. Bij sommige patiënten ernstiger dan bij anderen. Door chemotherapie met doxorubicine krijgt uiteindelijk één op de tien kankerpatiënten te maken met hartfalen.

Levend hartweefsel

Het effect van het dexrazoxaan hebben de onderzoekers getest in een nieuw menselijk model: stukjes levend hartweefsel die dezelfde structuur en eigenschappen hebben als het echte hart. In het onderzoek werden de plakjes hartweefsel van patiënten met ernstig hartfalen in leven gehouden in het lab. Deze levende plakjes werden vervolgens blootgesteld aan een krachtige chemokuur.

Het resultaat was dat in sommige gevallen de hartplakjes nauwelijks nog konden knijpen, het hartweefsel structurele schade oploopt en het elektrische ritme verstoord raakt. Hartplakjes die eerst het geneesmiddel dexrazoxaan kregen, hadden veel minder schade, concluderen de onderzoekers, die hiermee bewijzen dat het preventief gebruik van dexrazoxaan hartschade door doxorubicine beperkt, of zelfs voorkomt.    

Vervolgonderzoek

Een andere opvallende ontdekking was dat patiënten met een erfelijke aanleg voor hartziekten extra kwetsbaar bleken. De onderzoekers pleiten daarom voor screening voorafgaand aan chemotherapie en vroege hartmonitoring om schade tijdig te zien.

De Hartstichting financiert samen met KWF Kankerbestrijding een vervolgonderzoek waarbij dexrazoxaan wordt getest bij patiënten met lymfeklierkanker.