RA: beter tocilizumab dan adalimumab
Volgens de huidige richtlijnen verdient het de voorkeur om bij reumatoïde artritis (RA) een biological te combineren met een klassiek DMARD, meestal methotrexaat. Toch stopt een groot deel van de patiënten met methotrexaat, bijvoorbeeld door bijwerkingen. In de VS gebruikt naar schatting een derde van de reumapatiënten een biological als monotherapie. In de Adacta-studie zijn daarom de IL-6-receptorblokker tocilizumab en de TNF-alfablokker adalimumab, beide gegeven als monotherapie, direct met elkaar vergeleken [Lancet, online publicatie 18 maart 2013]. Het onderzoek werd voor een groot deel uitgevoerd door sponsor Hoffman-La Roche, fabrikant van tocilizumab.
In totaal werden 325 patiënten gerandomiseerd voor gebruik van tocilizumab of adalimumab. Alle patiënten hadden methotrexaat gebruikt, maar konden dit niet verdragen of kwamen hiervoor volgens de onderzoekers niet meer in aanmerking. Het primaire eindpunt was de verandering in de DAS28-score, een maat voor de ziekteactiviteit waarin de zwelling en pijn in 28 gewrichten worden gemeten in combinatie met de bloedbezinking. Secundaire eindpunten waren het aantal patiënten dat een bepaalde mate van respons bereikte, gedefinieerd volgens diverse criteria. Na 24 weken was de DAS28-score in de tocilizumabgroep meer afgenomen (-3,3 punten) dan in de adalimumabgroep (-1,8). Het verschil van -1,5 punt was significant (p < 0,0001). Het verschil ontstond vanaf week vier van de behandeling. Ook op alle secundaire eindpunten, waaronder een goede respons volgens de criteria van de Europese Liga tegen Reuma, scoorde tocilizumab significant beter. Ernstige bijwerkingen kwamen voor bij 10% van de patiënten die adalimumab gebruikten en 12% van de tocilizumabgebruikers. Patiënten in de tocilizumabgroep hadden vaker een verhoogd LDL-cholesterol, verhoogde leverwaarden en verlaagde bloedplaatjes en neutrofielen. Het bijwerkingenprofiel kwam overeen met wat al bekend was over deze middelen.
Een beperking van deze studie is volgens de auteurs de hoge ziekteactiviteit van de deelnemers (DAS28-score bij aanvang 6,7). Daarom zijn de resultaten mogelijk niet extrapoleerbaar naar patiënten met een lagere ziekteactiviteit, een populatie die in de praktijk vaker met een biological als monotherapie behandeld zal worden.