Betere behandeling mogelijk van leishmaniasis

Wat was de aanleiding?

“Bij de Nederlandse missie in Afghanistan liepen veel militairen cutane leishmaniasis op, een verwaarloosde tropische parasitaire ziekte. Het nieuwe middel miltefosine werd daarbij voor het eerst op relatief grote schaal toegepast. Er was echter maar weinig bekend over de farmacokinetiek en de juiste dosering van dit middel.”

Wat hebt u onderzocht en gevonden?

“De farmacokinetische studie bij volwassenen leerde ons dat miltefosine veel langzamer wordt afgebroken dan eerder gedacht. Op basis daarvan is ook populatiefarmacokinetiek onder Indiase kinderen met viscerale leishmaniasis onderzocht en vergeleken met volwassenen. Daaruit bleek dat bij kinderen sprake is van onderdosering, met therapiefalen als mogelijk gevolg.

Miltefosine is mogelijk teratogeen. Zwangerschap moet dus worden voorkomen. Met behulp van translationele modellering van preklinische gegevens hebben we kunnen vaststellen hoe lang contraceptie moet worden gegeven aan vrouwen die miltefosine gebruiken.

In Bangladesh geproduceerde generieke miltefosinecapsules bleken geen werkzame stof te bevatten. We hebben daarom een eenvoudige identificatiemethode opgezet, maar ook algemene aanbevelingen gedaan om geneesmiddelkwaliteit bij tropische ziektes beter te kunnen garanderen.”

Wat betekenen de resultaten?

“Door optimalisatie en veiliger maken van de beschikbare behandelopties hebben we de behandeling van patiënten met leishmaniasis in ontwikkelingslanden verbeterd. De nieuwe doseerschema’s worden nu geïmplementeerd in India en Nepal. Er zijn anticonceptierichtlijnen opgesteld voor vrouwen die miltefosine krijgen. De Wereldbank (geldschieter) stelt nu strengere eisen aan fabrikanten van generieken en ook de WHO heeft nu meer aandacht voor geneesmiddelkwaliteit bij verwaarloosde tropische ziektes.”