Paclitaxel herstelt dwarslaesie in muizen

Waarom het onderzoek met paclitaxel?

“Paclitaxel werkt op de microtubuli. Dat zijn kleine eiwitbuizen die het skelet van de cellen vormen. De deling van het celskelet stopt, het wordt als het ware bevroren. Vandaar de effectiviteit bij kanker: de celgroei wordt geremd. Bij een dwarslaesie is het axon, de zenuwcel doorgesneden. De cel sterft dan af. Maar door de microtubuli te bevriezen, te stabiliseren, gaat het neuron juist weer groeien. Daarnaast vermindert paclitaxel de vorming van littekenweefsel, iets wat altijd ontstaat bij een dwarslaesie. Littekenweefsel bestaat namelijk uit gereguleerd delende cellen. De fysieke barrière voor het aangroeien van zenuwcellen die dit veroorzaakt, wordt hierdoor ook minder. Op twee manieren kan paclitaxel dus het herstel van zenuwcellen bevorderen. Een voordeel van dit middel is ook dat het al een goedgekeurd middel is en niet een heel nieuw en experimenteel stofje.”

Wat heeft u aangetoond?

“Aan ratten met een dwarslaesie hebben we binnen enkele minuten paclitaxel lokaal in het ruggenmerg toegediend. Vervolgens hebben we gekeken of het neuron weer teruggroeit. En dat was het geval. Na een paar weken vertoonden de dieren een significante verbetering in hun bewegingen.” [Science. E-publicatie Hellal et al. 27 januari 2011]

Hoe nu verder?

“Wanneer we de eerste onderzoeken in mensen kunnen doen is moeilijk te zeggen. We moeten het middel eerst goed in dieren onderzoeken. We gaan bijvoorbeeld onderzoeken wat het effect van het middel is als het niet direct maar pas na uren of dagen wordt toegediend.”