Dit schrijvende is het zaterdag zes uur ’s ochtends. Normaliter rolt de column zo uit mijn vingers, maar op dit moment heb ik geen inspiratie. Waar zal ik het over hebben? Misschien over het toenemende probleem van niet-leverbare medicijnen? Over Ozempic, dat een etterende terugkerende niet-leverbare zweer is? Of ik kan schrijven over het preferentiebeleid dat een onhoudbaar, duister vergoedingsmodel is geworden met geheime onderhandse deals over medicijnen die er niet zijn. Maar ik wil eigenlijk een positieve toon aanslaan.