Op de Veiligheidsmarkt

 “Wat doe jij hier?” riep de burgemeester van Aalten, toen hij Amir Karbor naar zijn stand op de Veiligheidsmarkt zag lopen. En voor bezoekers leek het ook wat vreemd om tussen politieauto’s met zwaailichten, een brandbluswagen en kraampjes van het Rode Kruis en de EHBO-vereniging de plaatselijke apotheker te ontwaren.

Voor Amir Karbor (41), eigenaar van apotheek Koeweide, vormde die verbazing een mooie aanleiding om zijn verhaal kwijt te kunnen over het voorkomen van valincidenten door medicatie en de risico’s van geneesmiddelgebruik bij verkeersdeelname. “Ik stond voor mijn stand om de mensen direct te kunnen aanspreken en ze een folder te overhandigen.”

Het viel Karbor op dat niet zozeer de oudere geneesmiddelgebruikers – dé risicogroep voor valincidenten – geïnteresseerd waren in zijn informatie, maar hun kinderen. “Zij maken zich zorgen of het allemaal wel goed gaat met moeder of vader”, licht hij toe. “Aan de hand van de folder kon ik met hen de geneesmiddelgroepen – psychofarmaca, antihypertensiva – bespreken die risico’s kunnen geven. Zo kunnen ze zelf nagaan hoe dat zit met hun ouders.”

Eén bezoekster van de Veiligheidsmarkt vertelde over een buurvrouw die al tweemaal was gevallen met de rollator en daardoor minder mobiel en angstiger was geworden. “Ze zou de folder bespreken met haar buurvrouw. Het was een leuk en ongedwongen gesprek.”

Het onderwerp medicatie en verkeersdeel­name kwam minder aan bod, merkte Karbor. “Mensen noemen direct het bekende gele waarschuwingsstickertje. Maar ik denk dat het voor gebruikers van bijvoorbeeld slaapmedicatie moeilijk is hierover het gesprek aan te gaan.”

Wel verwees hij, in dit kader, geïnteresseerden naar de rijsimulator die twee stands verderop stond. Hier konden mensen ervaren hoe twee glazen bier de rijvaardigheid beïnvloeden. “Ik heb ze erop geattendeerd dat eenzelfde effect optreedt bij één tablet oxycodon van 10 mg.”

Leuke ervaring

Al met al vond Amir Karbor zijn dagje Veiligheidsmarkt een leuke ervaring. “Men verwacht je niet, maar je staat er toch, en dat wordt op prijs gesteld. In contacten met patiënten valt me altijd op dat tal van zaken die voor ons vanzelfsprekend zijn, voor patiënten vaak onbekend zijn. Zij zitten echt met vragen. Dan is het fijn dat je je kennis kunt delen.”