En jij gelooft dat?

Niet altijd ging de omruiling zonder wat extra uitleg. Een assistent riep mij erbij: “Misschien heb jij wat meer overtuigingskracht.” Wat bleek? Patiënt kreeg tweemaal daags 150 mg ranitidine, ooit voorgeschreven door de specialist met de woorden: “Ik ga je iets heel sterks geven.” De huisarts had in de lijst omzettingen aangegeven dat 20 mg omeprazol voldoende moest zijn.

Meneer zag er niet uit als een wiskundige, maar vond wel dat 2x 150 niet hetzelfde was als 1x 20. Mijn poging om dit uit te leggen, zelfs met het voorbeeld van een suikerklontje en een zoetje; even zoet, maar een totaal andere hoeveelheid, leverde het commentaar op: “En jij gelooft dat?”.

Hoofdschuddend, gelukkig mét omeprazol, liep hij de apotheek uit.

Ik ben er wel achter dat menigeen de specialist als een afvaardiging van Onze Lieve Heer ziet. Wat hij zegt wordt letterlijk genomen en als simpele apotheker heb je je maar te schikken.

Zo, nu eerst een internist bellen over een medische noodzaak van een middel dat niet leverbaar is. Ik vrees dat ik het antwoord al ken.