Manifest

Sinds Maarten Luther in 1517 zijn 95 stellingen op de deur van de slotkapel in Wittenberg spijkerde, is het nagelen van je eisen op de toegangspoorten van de machthebbers een ijzersterke metafoor geworden voor het blootleggen van actuele tekortkomingen. De huisartsen kennen hun klassiekers. Op vrijdag 13 maart – hoe symbolisch – werd de deur van het ministerie van VWS behangen met een manifest tegen marktwerking en bureaucratie in de huisartsenzorg en dat werd al door een kleine zevenduizend van de dik negenduizend huisartsen ondertekend.

Of ik het er nu mee eens ben of niet: het beeldend effect is groot en de publieke sympathie evenzo. Dat hier met een motivatie van patiëntenbelang misschien wel vooral een commercieel belang wordt gediend, verdwijnt in de theatrale parabel.

Hun repeterende verhaal is dat tegen 3,5% van de kosten 94% van alle zorgvragen wordt opgelost. Die narratieve benadering is de belangrijkste les voor de keerzijde van de eerstelijnsmedaille: de apothekers. Je niet in de eigen zestien meter laten terugdringen, maar luid en duidelijk je eigen constante waarheid voor het voetlicht brengen. Dat betekent wel dat die waarheid marketingtechnisch goed geformuleerd moet zijn en in één of twee slogans door iedereen en overal moet worden uitgedragen.

Sterker nog zou zijn als die boodschap samen met de huisartsen wordt geschreven, en gedragen wordt door de patiënt. Lukt dat, dan is er nog maar één ding te doen: op naar de Gamma voor hamer en spijkers.