Dweilen
De vrolijke chaos van carnaval ligt weer achter ons. Van vasteloavend, polonaise tot dweilorkest.
Ons calvinistische landje steekt wat dat betreft schril af tegen een kleurrijk land als India, dat elke dag het tafereel van een bonte chaos biedt. Maar India is veel meer dan dat: een land met de ambitie uit te groeien tot pharmacy to the world met een steil oplopende jaaromzet van miljarden dollars. De goedkoop geproduceerde pillen vinden gretig aftrek; ook bij ons.
Onlangs schorste de Europese geneesmiddelenautoriteit zevenhonderd producten uit India, nadat ze tekortkomingen constateerde bij testen die voorwaarde zijn voor markttoelating. Een bericht dat – opmerkelijk genoeg – nauwelijks verbazing opriep. Eerder instanties die zich omzichtig uitlaten, opdat men zelf geen proces aan de broek krijgt. Een juridische werkelijkheid die soms weinig van doen heeft met het echte leven. Dat is de werkelijkheid van een patiënt die apothekersassistenten in een provinciestadje bekogelt met de betreffende doosjes en uitroept: “Ik hoef die troep van jullie niet!”.
Afgezien van de werptechniek, zou dat natuurlijk het allereerste moeten tellen. Er mag bij een patiënt nooit enige twijfel bestaan over veiligheid en betrouwbaarheid van een geneesmiddel en de apotheker die dit borgt. Zonder dat vertrouwen kunnen wij wel inpakken. Vertrouwen dat ons meer waard moet zijn dan de gemiddelde consumentenprijs van € 1,34. Dat betekent dat we niet moeten blijven dweilen binnen de lijntjes, maar het probleem echt aanpakken.
Het is te simpel om het door de apotheek vliegende doosje van 1.34 euro louter aan zijn Aziatische herkomst te wijten.
Het zit dieper bij de gebruiker. Die wil zelf bepalen wat hij of zij slikt.
Ruim 10 jaar geleden weigerde een Schilderswijker al zijn “Losec Muppets”aan mijn balie . Hij wilde zijn capsules terug.
Léon zou moeten weten dat in december 2007 de rechter de poster en de folders van de KNMP verbood.
De titel was:
“Slikt u alles van uw zorgverzekeraar”
Dezelfde gebruiker is in de vorige eeuw opgelicht met woekerpolissen van verzekeraars. Hij vernam dat de banken in 2008 bijna het financieel systeem lieten klappen. En in de gezondheidszorg en met name in de apotheek bepaalt niet de polisnemer maar de polisverkoper de herkomst van het doosje.
De haat bij de consument zit dus veel dieper, want zijn hele huis zit vol met Aziatische producten. Het zijn de zorgverzekeraars die als woekerpolisverkopers worden gewantrouwd.
Dat vertrouwen komt niet terug voordat die claims over een jaar of tien allemaal zijn afgehandeld en de verzekeraars allen schuld hebben bekend.
Rechtbankvonnis 20 december 2007 inzake: “Slikt u alles van uw zorgverzekeraar”
http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBSGR:2007:BC1006&keyword=KNMP