Fietsers

De wetgever heeft bepaald dat de fietser een beschermde status heeft ten opzichte van de automobilist. Als automobilist voelt het soms zeer onredelijk als je aansprakelijk wordt gesteld terwijl je geen schuld hebt. Zeker als in de stad fietsers voor je langs flitsen, door het rode licht, zonder richting aan te geven en zonder fietsverlichting.

Het aantal keren dat de wetgever met een bekeuring ingrijpt is minimaal. De zorgverzekeraar is als de fietser. De minister staat toe dat de verzekeraar als boeman optreedt. En de NZa, de scheidsrechter, stelt zich op als thuisfluiter. Soms krijg je het vermoeden dat er sprake is van matchfixing.

Op papier mag het dan allemaal prima geregeld zijn met bijvoorbeeld het preferentiebeleid – de fabrikant geeft garanties over leverbaarheid af – de praktijk is helaas anders. De lijst van slecht of niet verkrijgbare middelen groeit snel, en er is nog nooit een harde sanctie geweest.

Een ideetje uit de praktijk: als een preferent middel niet leverbaar is, mag de apotheekhoudende een eerste-uitgifte-prestatie in rekening brengen. Voor het extra werk rond de logistiek en communicatie richting arts en patiënt. Wél zorgen dat dit niet van het eigen risico van de patiënt afgaat, het is tenslotte niet de schuld van de patiënt.

Dit zou zorgen voor een goede prikkel om de leveringsgaranties wat scherper in te zetten en geeft een beloning voor het extra werk. Wat zou de scheidsrechter hiervan vinden?