Bijzonder

We hebben een bijzonder landje als het gaat om het naast elkaar bestaan van drogisterijen en apotheken. En het wordt nog bijzonderder als je de laatste vijftien jaar beziet, waarin procent voor procent de drogisterijen de zelfzorgmarkt hebben afgesnoept van de apotheken. Zelfs AH en tankstations zijn mee gaan snoepen. En de apotheken hebben dat – een aantal jaren verwend door een veel aantrekkelijker verdienmodel – ook láten gebeuren.

Nu het economische tij tegenzit, wakkert de belangstelling voor zelfzorg door de apothekers weer aan. Te laat vrees ik. Er is nauwelijks reden om voor een zelfzorgmiddel naar de apotheek te gaan. De enige reden om die bij je apotheek te halen, is als je er toevallig toch al moet zijn voor het ophalen van een receptje. Cross-selling heet dat dan. Voor de rest: te lang wachten, te weinig winkel, te weinig fun, te veel witte jas.

Het kwaliteits- en veiligheidsargument wordt door de drogisterijen proactief met succes weerlegd. De brancheorganisatie en de retailers richten zich steeds meer op het professionaliseren van de patiënteninfo, bevragen en adviseren van klanten, aandacht voor risicomedicatie, doorvoeren van een drogisterijennorm, certificering, ghostbezoeken, themacampagnes en ga zo maar door.

De apotheek wordt in sneltreinvaart links en rechts gepasseerd. Het jarenlange gesteggel over het aantal tabletten in een doosje paracetamol – met een voor niemand uitlegbare uitkomst – is door de drogist serieuzer opgepakt dan door de apotheker. Als ze op deze weg doorgaan, staat weinig in de weg om meer UA-middelen de UAD-status te geven.

We hebben een bijzonder landje, en het wordt steeds bijzonderder.