Ga naar inhoud. | Ga naar navigatie

Persoonlijke hulpmiddelen

Navigatie

Spillage

PW Magazine 04, jaar 2011 - 25-01-2011 | door Steven Verhagen-Smits
column

steven-verhagen-smits.JPG In mijn apotheek staat een grote zwarte ton: de afvalton geneesmiddelen. De omvang en de inhoud zijn aanzienlijk. Eigenlijk is de ton een onhandige kolos die kostbare ruimte opslokt. Ik dacht dat die nooit vol zou komen. Maar zowaar, afgelopen maand gebeurde dat toch wel.

Er zit werkelijk van alles in: flesjes, stripjes, poeders en losse tabletjes. Inderdaad, geen omverpakkingen of doosjes, anders was die ton nog sneller gevuld geweest. Al dat ontstrippen van medicijnverpakkingen kost ook nog eens extra tijd en moeite. En ondertussen blijven de apotheekmedewerkers maar netjes tegen iedereen zeggen dat medicijnen bij de apotheek ingeleverd moeten worden.

Het lijkt de Efteling wel met ‘Papier hier!’, en als wat wordt afgegeven ‘Dank u wel’. Jammer genoeg ben ik niet van de familie Holle Bolle Gijs; ik ontvang geen beloning voor deze werkzaamheden.

Wat vanuit de beroepsgroep ooit is begonnen als een geste voor zorgvuldige en milieuvriendelijke afvalverwerking, passend bij een adequate apotheekbedrijfsvoering, is nu verworden tot een serieuze taak met bijpassende verantwoordelijkheid. Dat vraagt om beleid en borging in je werksysteem. Vandaar dat wij aan iedereen die iets retour brengt een aantal vragen stellen. Vooral de grote zakken met porties medicijnen voor drie maanden krijgen extra aandacht. Beter gezegd: de ménsen die deze terugbrengen krijgen extra aandacht. Waar is hun verantwoordelijkheid in dit proces en wat kunnen ze er zelf aan doen? Verrekenen met het eigen risico?

Document acties

Reacties

Anoniem
03-02-2011 14:57
zegt:

Beste Steven,

in je column van afgelopen PW [28 januari 2011] suggereer je, dat de patiënt wellicht gekort zou kunnen worden vanwege de 'niet-therapie-trouw'.
Heb je ooit wel eens bedacht, dat hier misschien een interessante rol voor de apotheker zou kunnen liggen? Met wellicht ook consequenties voor die apotheker? Ik bedoel: heb je ooit wel eens een gesprek gehad met zulke therapie-ontrouwe patiënten? En heb je wel eens geprobeerd ze in een gesprek te doordringen van het belang van het 'juist volgens voorschrift' innemen van de medicatie?

Waarom zou de patient en niet de apotheek gestraft moeten worden voor therapie-ontrouw?
Vind je niet, dat de patient al genoeg gestraft wordt? Door de 'ontrouw' zal zijn gezondheid niet beter zijn, en bovendien moet de patient eerst alle medicatie gaan halen bij de apotheek en later ook weer gaan inleveren. Die patient werkt zich rot en houdt er helemaal niets aan over. Is ook al zijn eigen risico kwijt.

Vermoedelijk zitten in jouw ton geen teruggebrachte doosjes van je eigen apotheek.

Okay Steven, zie ik je weer bij de CPC?
hartelijke groeten uit Transvaal

Paul Lebbink

Anoniem
03-02-2011 20:25
zegt:

“Vermoedelijk zitten in jouw ton geen teruggebrachte doosjes van je eigen apotheek.

Okay Steven, zie ik je weer bij de CPC?
hartelijke groeten uit Transvaal

Paul Lebbink”
-------------------------------------

Met jaarlijks 140.000 sterfgevallen in Nederland, lijkt het logisch dat circa 100.000 mensen bij hun dood medicijnen gebruikten. De overledenen van 2010 zijn zo verantwoordelijk voor circa 6% van de afgeleverde medicijnen. Dus alleen van die groep verdwijnt er zo al een paar pro mille in de afvalton. Met therapietrouw heeft de omvang weinig te maken. Wel met weekdoseringen in de tijd voor het overlijden.

Back to top