Bijna geen van mijn studievriendinnen werkt in een openbare apotheek. Laatst is er weer eentje overgestapt naar the dark side, de industrie dus, zoals we met elkaar grappen. Door diezelfde vriendinnen werd me gevraagd of ik patiëntencontact nog wél leuk vind. In een reflex dacht ik aan de cliënt die van de preferente vezels niet kan poepen en tierend beschreef wat dat met zijn reet (dat zei hij echt) doet. Ik geloof hem op zijn woord.