Ga naar inhoud. | Ga naar navigatie

Persoonlijke hulpmiddelen

Navigatie

Theorie vs praktijk

Ik trek al mijn communicatie-skills uit de kast.

PW11 - 15-03-2019 | door Nancy Valentin-Ong
Therapietrouw blijft een uitdaging, communiceren hierover ook. Ik signaleer bescheiden gaten in de patiënthistorie, maar soms ook zulke kuilen dat Rijkswaterstaat er wat mee zou moeten doen. Al mijn communicatie-skills die ik tijdens de opleiding en in de praktijk heb geleerd, trek ik uit de kast. Open het gesprek ingaan en de patiënt niet het gevoel geven dat hij op de vingers wordt getikt.
Theorie vs praktijk

Toch komt het regelmatig voor dat een patiënt mij zonder blikken of blozen aankijkt en zegt: “Ik neem hem echt elke dag in. Ik vergeet het nooit.”

“Nooit …?” herhaal ik, in de hoop dat iemand dan toch toegeeft dat hij het weleens vergeet. Het liefst zou ik daarbij sceptisch één wenkbrauw optrekken, één van mijn favoriete emoji’s, omdat je met non-verbale communicatie ook een reactie kunt uitlokken, zo heb ik geleerd.

In theorie. In de praktijk blijft de patiënt mij dan ongestoord, zonder te knipperen, aankijken. Omdat een welles-nietes-gesprek erg ongemakkelijk wordt, moet ik eerlijk zeggen dat ik het er soms maar bij laat en de patiënt met een “tot over drie maanden!” weer uitzwaai.

Therapietrouw zijn is ook echt niet makkelijk. Ik slik zelf elke dag een vitaminetablet. Laatst realiseerde ik mij op mijn eerste werkdag na een vakantie dat ik de tablet die hele week was vergeten. Geen enkel moment aan gedacht, daar onder de warme zon.

Toen ik mijn assistenten vertelde dat ik een drug-holiday had genomen, zag ik meerdere van die sceptische opgetrokken wenkbrauwen. Na uitleg zei er één: “Oh, je bent dus niet met een koffertje cocaïne gaan vliegen.”

Document acties

Back to top