Apotheker versus arts

Daartegenover staat dat ik over het algemeen mensen liever niet aanraak, het liefst zo ver mogelijk bij bloed en pus vandaan blijf en ik een paniekaanval krijg bij het zien van een naald.

Afgezien van de diagnosestelling komen de onderdelen die mij wel aanspreken ook terug in de apotheek, vooral bij de medicatiebeoordelingen. Ik merk dat patiënten hierdoor nog vaker contact zoeken, een positieve ontwikkeling!

De keerzijde is echter dat voor sommige patiënten de scheidingslijn tussen arts en apotheker vervaagt. Zo vroeg ik laatst ter afronding van het gesprek of de man nog vragen had. Hij keek mij bedachtzaam aan, veerde ineens op en zei: “Nu ik hier toch ben, ik heb dus al even een best wel grote wond waar bloed en pus uitkomt. Wilt u er anders even naar kijken?” Waarop ik zei: “Nou het lijkt mij beter als u dit aan uw huisa...”.

De man, verrassend lenig en snel voor zijn leeftijd, had zijn sandaal al uitgetrokken en zijn voet op tafel gelegd. Vervolgens kneep hij her en der, waardoor van alles in en rond de wond gebeurde waar ik liever niks van had gezien. Vlug gaf ik aan dat dit buiten mijn expertisegebied lag. Dat begreep hij, maar hij was mij toch erg dankbaar. Zo dankbaar dat hij, zonder eerst zijn handen te wassen, zijn hand naar mij uitstak om die van mij eens goed te schudden.