Doodeenvoudig

PW Magazine 49, jaar 2015 - 01-12-2015 | door Wilma Göttgens

“Heeft u niet zo’n pil voor mij? U weet wel, die uit de krant. Dat-ie er al was en ik dacht: je kunt het maar vast in huis hebben.” Niet ondenkbaar dat u deze vraag vandaag of morgen krijgt aan de balie. Het initiatief van de NVVE voor een pil voor zelfeuthanasie is door velen met instemming ontvangen.

De beeldvorming en verwachtingen die gewekt worden verontrusten me. Krantenkoppen suggereren dat het gemak van ‘een pil voor iedere kwaal’ zich uitstrekt tot voorbij de grens van het genezen en voorkomen van ziekte. De laatstewilpil, of ‘de pil van Drion’, zou in de praktijk al beschikbaar zijn voor wie klaar is met leven.

In werkelijkheid ontvangt men een zakje met poeder uit China, een drankje uit Mexico. Of bewaart men vermalen pillen drie jaar in de kast. In 2014 werd in Nederland door apothekers (minstens) 5306 maal euthanatica afgeleverd (jaarverslag Regionale Toetsingscommissies). Dat dergelijke afleveringen met de grootste zorgvuldigheid plaatsvinden spreekt voor apothekers vanzelf.

Onduidelijkheid over herkomst, identiteit, dosis, kwaliteit en houdbaarheid zijn een schrikbeeld voor iedere apotheker. En hoe voorkom je dat dergelijke middelen ter beschikking komen in situaties waarin van suïcide, misbruik of moord sprake is? De NVVE geeft aan naar ‘geclausuleerde’ beschikbaarheid te streven met een rol voor arts en apotheker. “Sterven is doodeenvoudig; iedereen kan het”, zei René Gude, filosoof en voormalig Denker des Vaderlands. Maar is iedereen ook een competent regisseur?

Document acties

E-mail
Print

Back to top