TNF-alfaremmer: risico huidkanker niet causaal
Het gebruik van TNF-alfaremmers is in verband gebracht met een verhoogd risico op bepaalde kankersoorten, met name niet-melanome huidkanker. Studies naar dit onderwerp laten echter tegenstrijdige resultaten zien. Daarnaast wordt door de kleine aantallen vaak geen onderscheid gemaakt in het type huidkanker.
Zweedse onderzoekers wilden daarom weten wat het afzonderlijke relatieve risico op basaalcelcarcinoom en plaveiselcelcarcinoom is bij patiënten met reumatoïde artritis, met en zonder gebruik van een TNF-alfaremmer [BMJ. 2016;352:i262]. Ze gebruikten hiervoor een combinatie van landelijke databases waarin het gebruik van biologicals en de incidentie van kanker met een hoge dekking is geregistreerd. Zo ontstond een cohort van ruim 46.000 biological-naïeve reuma-patiënten en ruim twaalfduizend reumapatiënten die in de periode 1998-2012 startten met een TNF- alfaremmer. Voor iedere reumapatiënt werden tien controles met dezelfde demografische kenmerken gezocht.
Reumapatiënten die nog nooit een bio-logical hadden gebruikt, hadden een hazard ratio van 1,22 (BI95 1,07-1,41) op basaalcelcarcinoom in vergelijking met de algemene populatie. Het risico op basaalcelcarcinoom bij TNF-gebruikers was niet significant groter dan dat van biological-naïeve reumapatiënten (HR 1,14; BI95 0,98-1,33).
Het risico op plaveiselcelcarcinoom was verhoogd bij reumapatiënten (HR 1,88; BI95 1,74-2,03). Behandeling met TNF-alfaremmers liet een aanvullend verhoogd risico zien ten opzichte van biological-naïeve reumapatiënten (HR 1,30; 1,10-1,55). Dit komt overeen met één extra geval van plaveiselcelcarcinoom per 1600 gebruiksjaren. De onderzoekers stellen daarom dat andere factoren het risico op huidkanker meer verhogen dan TNF-gebruik.