Ga naar inhoud. | Ga naar navigatie

Persoonlijke hulpmiddelen

Navigatie

Clopidogrel: genotypering overbodig

PW Magazine 04, jaar 2012 - 26-01-2012
Ondanks een verband tussen CYP2C19-genotype, clopidogrelmetabolisme en plaatjesaggregatie, heeft dit genotype geen invloed op het optreden van cardiovasculaire incidenten. Een mogelijk uitzondering hierop is stenttrombose.
Clopidogrel: genotypering overbodig

Deze studieresultaten, gepubliceerd in The Journal of the American Medical Association [JAMA. 2011;306(24):2704-2714], zijn nieuw voer voor de discussie over het nut van genotypering bij clopidogrel. De Amerikaanse geneesmiddelenautoriteit FDA stelde in 2009 dat voor gebruik van clopidogrel eerst bepaling van het CYP2C19-genotype nodig is. De American Heart Association en het American College of Cardiologists waren het hiermee niet eens; er was onvoldoende bewijs voor het FDA-standpunt.

Inmiddels is het aantal aanvragen voor – door de FDA goedgekeurde – genetische tests flink gestegen, zo stellen de auteurs van de nieuwe studie. Voor hen reden om het nut van genotypering goed onder de loep te nemen. Daarvoor bekeken de onderzoekers 32 studies waaraan in totaal 42.016 clopidogrelgebruikers meededen.

De wetenschappers evalueerden het optreden van één of meer van de volgende eindpunten: totale sterfte, fatale en niet-fatale coronaire hartziekte, fatale en niet-fatale beroerte, stenttrombose, revascularisatie en ziekenhuisopname voor acuut coronair syndroom.

De onderzoekers vonden geen verband tussen het optreden van deze events en CYP2C19-genotype. Stenttrombose is hierop mogelijk een uitzondering. De auteurs wijzen op verschillende beperkingen van de studie, zoals mogelijke fouten bij de vaststelling van het genotype.

In een begeleidend commentaar [JAMA 2011;306(24):2727-2728] stelt Steven E. Nissen van de Cleveland Clinic Foundation in Ohio dat er te veel verwacht werd van de invloed van genetica op harde eindpunten. Hij maakt een vergelijking met geneesmiddelen als rosiglitazon die op surrogaateindpunten wel werkten, maar niet op harde eindpunten zoals morbiditeit en mortaliteit.

De kosten van een genotypering kunnen variëren van $ 60 tot $ 500 per persoon. Aangezien clopidogrel een veelgebruikt geneesmiddel is, leidt dit tot aanzienlijke kosten voor de gezondheidszorg, zo stelt Nissen.

Het is zeker niet voor het eerst dat twijfels rijzen over het nut van genotypering bij clopidogrel. Uit eerder internationaal onderzoek, waaraan ook onderzoekers uit Maastricht en Nieuwegein meewerkten, bleek dat de preventieve werking van clopidogrel tegen trombo-emboliën niet verschilt tussen snelle en trage metaboliseerders [BMJ 2011;343:d4588].

Document acties

Back to top